ن : سیمرغ
1- ابرو هایش گره کور خورده بودند. توی عمرش یک بار هم نخندیده بود. از روی دیوار، مستقیم، به من نگاه می‌کرد. بر خلافِ عسلی تیره چشمانش، می شد با نگاهش گوش ببرد. همان قدر تیز! انتهای بینی اش به سبیل مستطیل شکلش ختم می شد. از رو به رو نگاهش می کردی، می توانستی هر دو گوشش را هم زمان ببینی. فرق موهایش از این گوش تا آن گوشش کشیده شده بود.
***
2- از روی چهره نمی توان سنش را تشخیص داد. اگر مو هایش را رنگ نکند، انگار به پر کلاغ آرد زده باشند. پیر مردِ شصت ساله، پوستش از دوستداران پنج ساله اش هم صاف تر است. چشمان درشتش، خواب ندارند. انگار گونه هایش را از دو طرف کشیده و به گوش هایش دوخته اند. با لبخند هایش می گرید.
***
دَم‌بُر
3- شال سفید پیچیده شده دور سرش، موهای کم پشتش را پوشانده است. گوش هایش به سرش چسبیده اند. قد ریش های فرفری اش از موی دختر بچه هایی که سر می برد، بلند تر است. بر خلاف دلش، سیاهی چشمانش، روشن است. با نگاهش هم، آدم می کشد.
#زینب_خیاطی
نیشابور
